Τι είναι η υπογονιμότητα;

Τα αίτια της υπογονιμότητας σχετίζονται τόσο με τους άνδρες, όσο και με τις γυναίκες. Μετά από λεπτομερή διαγνωστικό έλεγχο, εντοπίζεται συχνά το αίτιο της υπογονιμότητας, εκτός αν αυτή είναι ανεξήγητη, κάτι που αφορά λιγότερα ζευγάρια. Γενικά, η υπογονιμότητα συνδέεται είτε με φλεγμονές στο γεννητικό σύστημα, είτε με ορμονικές διαταραχές, επηρεάζοντας άντρες και γυναίκες.

Στην Ελλάδα, οι αυξημένες εκτρώσεις και οι λοιμώξεις του γεννητικού συστήματος, όταν δεν αντιμετωπίζονται εγκαίρως και ολοκληρωτικά, μπορούν να προκαλέσουν χρόνιες φλεγμονές και να οδηγήσουν στην υπογονιμότητα.

Πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε θεραπεία για την υπογονιμότητα, είναι απαραίτητη μια ακριβής διάγνωση από έμπειρο και εξειδικευμένο γιατρό, όπως η Μαιευτήρας-Γυναικολόγος Dr. Μαρία Μαργαρίτα Ζαφειρέλη. Ο διαγνωστικός έλεγχος, πέρα από την κλινική εξέταση και τη λήψη του ιατρικού ιστορικού του ζευγαριού ή μεμονωμένα του άνδρα ή της γυναίκας, μπορεί να συμπεριλαμβάνει διάφορα τεστ και εξετάσεις, όπως:

• Εργαστηριακές αναλύσεις, όπως αίματος, τραχηλικής βλέννας και σπέρματος.
• Μικροβιολογικές εξετάσεις, όπως καλλιέργεια κολπικού υγρού και σπέρματος.
• Απεικονιστικές εξετάσεις, όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία, υπερηχογράφημα κάτω κοιλίας ή οσχέου, υστεροσαλπιγγογραφία.
• Υστεροσκόπηση ή/και λαπαροσκόπηση.
• Κολποσκόπηση ή/και πεοσκόπηση.
• Περεταίρω ειδικές αναλύσεις και εξετάσεις, όπως σπέρματος, ανοσολογικές, κλπ.

Η ορθή διάγνωση είναι καθοριστική για την κατάλληλη θεραπεία. Η εξατομικευμένη προσέγγιση στη θεραπεία γονιμότητας, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε ζευγαριού, είναι η τάση παγκοσμίως. Η κατευθυνόμενη διαδικασία αντιμετώπισης μπορεί να αρχίσει με σύσταση από τον γενικό παθολόγο ή τον εξειδικευμένο γιατρό, προτού το ζευγάρι απευθυνθεί σε κέντρα γονιμότητας. Αυτό εξοικονομεί χρόνο και εξατομικεύει τη θεραπεία, επιτρέποντας στο ζευγάρι να μην υποβάλλεται σε άσκοπες εξετάσεις και να ξεκινήσει το σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος πιο άμεσα

Η φυσιολογική πιθανότητα σύλληψης για ένα γόνιμο ζευγάρι με κανονική σεξουαλική ζωή δεν υπερβαίνει συνήθως το 20% ανά έμμηνο κύκλο. Αυτό το ποσοστό είναι υψηλότερο σε νεαρές ηλικίες, σταθερό στα 30 και μειώνεται με την πάροδο του χρόνου. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, το ποσοστό μειώνεται σημαντικά.

Περίπου το 50% των ζευγαριών επιτυγχάνει κύηση κατά το πρώτο έτος προσπαθειών, το 20-35% αυτών κατά το δεύτερο έτος και το υπόλοιπο 15% θεωρούνται υπογόνιμα ζευγάρια.

Μαθηματικά μοντέλα υποδεικνύουν πως, σε πέντε χρόνια, τα «μέτρια υπογόνιμα ζευγάρια» έχουν μέχρι 95% πιθανότητα τεκνοποίησης, ενώ τα «βαρέως υπογόνιμα ζευγάρια» έχουν μέχρι 45% πιθανότητα τεκνοποίησης. Ωστόσο, η εκτίμηση αυτή δεν ισχύει αν υπάρχει βεβαιωμένη στειρότητα. Επιτρέπεται η αναμονή έως ένα έτος, αν δεν υπάρχουν στοιχεία στειρότητας.