Τι είναι η ακράτεια ούρων και σε ποιες παθολογικές οντότητες διαχωρίζεται;

Είναι η πιο συχνή μορφή ακράτειας. Στην ακράτεια ούρων προσπάθειας εμφανίζεται απώλεια ούρων μικρής ή μεγαλύτερης ποσότητας κατά τη διάρκεια του βήχα, φταρνίσματος, άρσης βάρους, έντονου γέλιου. Ανάλογα με την ποσότητα των ούρων που βρίσκονται μέσα στην ουροδόχο κύστη όταν πραγματοποιείται απώλεια, χωρίζεται σε πρώτου, δεύτερου και τρίτου βαθμού, δηλαδή πιο σοβαρή που γίνεται ακόμα και όταν η κύστη είναι σχεδόν άδεια μετά την ούρηση.

Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί τις περισσότερες φορές τη μέθοδο εκλογής για την ακράτεια προσπάθειας στις γυναίκες με μεγάλα ποσοστά θεραπείας. Σήμερα, οι χειρουργικές τεχνικές έχουν απλοποιηθεί σε σχέση με το παρελθόν και βασίζονται στην τοποθέτηση κολπικών ταινιών, χωρίς τάση.

Οι ασκήσεις του πυελικού εδάφους, γνωστές και ως ασκήσεις Kegel, αποτελούν τον καλύτερο τρόπο ενίσχυσης των μυών του πυελικού εδάφους και μπορεί να ελέγξουν μικρές απώλειες ούρων.

Μερικές γυναίκες επωφελούνται και από τη χρήση ορμονών (οιστρογόνων), που βελτιώνουν την ελαστικότητα και την ισχύ των μυών.

Οι αιτίες αυτού του τύπου ακράτειας είναι:

1. το σύνδρομο υπερλειτουργικής κύστης,
2. οι νευρολογικές παθήσεις και κακώσεις που επηρεάζουν τα νεύρα που ελέγχουν την ούρηση (όπως εγκεφαλικά επεισόδια, νόσος Πάρκινσον, όγκοι εγκεφάλου, κατά πλάκας σκλήρυνση, κακώσεις νωτιαίου μυελού, τραύματα, κλπ.),
3. οι φλεγμονές της κύστης ή του ουροποιητικού,
4. λίθοι και όγκοι της ουροδόχου κύστης.

Εκτός από τα περιστατικά αποκλειστικής ακράτειας προσπάθειας ή επιτακτικής ακράτειας, υπάρχουν ασθενείς που άλλοτε συνδυάζουν σε άλλο ποσοστό τους δύο αυτούς τύπους ακράτειας.

Είναι συνεπώς πρωταρχικής και επιτακτικής σημασίας να διαφοροποιείται ο κάθε τύπος στις ασθενείς και αυτό πρέπει να γίνεται όχι μόνο με τη λήψη ιστορικού, αλλά και με την πραγματοποίηση ενός ειδικού τεστ: του «ουροδυναμικού ελέγχου», που περιλαμβάνει τον έλεγχο όλων των τύπων αλλά και του βαθμού της ακράτειας.

Στις μικτές περιπτώσεις ακράτειας, τόσο οι αιτίες, όσο και η αντιμετώπιση και θεραπεία εξαρτώνται από το βαθμό του κάθε συστατικού τους.